SportStroom Episode 14-Rugby-herinneringe: Daan “Popo” Viljoen vertel sy Wes-Transvaal-storie

In episode 14 van SportStroom het ons saam met een van Wes-Transvaal se ware rugby-legendes gekuier, Daan “Popo” Viljoen. ’n Man vol stories, trots en rugby-geskiedenis, het Daan die klomp teruggevat na ’n era waar rugby alles was vir jong seuns in die streek.

Waar “Popo” begin het

Daan se bynaam “Popo” het ’n storie van sy eie. Dit begin alles in 1961 by Hoër Volkskool Potchefstroom. ’n Klein, mollige seun word deur sy pa by die skool afgelaai en ontmoet die groot naam van daardie tyd – Eugene Terre’Blanche.

Met sy ronde gesig gee Eugene hom sommer daar en dan die naam “Popo” en sê toe grappend: “Jy is my slaaf hierdie jaar.” En só het die naam gebly.Van daar af was dit Popo se werk om Eugene se wit rugbybroek te was en te stryk – en glo my, dit moes spierwit wees. “Ek het geskraap, geskuur en gestryk soos ’n besetene – maar dit was daar waar ek leer om trots te wees op daai wit broek,” het Dan vertel.

Van atletiekbaan na rugbyveld

Daan was nie net ’n rugbyspeler nie – hy was ook ’n goeie atleet. Maar dit was op die rugbyveld waar sy hart gelê het. Hy onthou sy eerste wedstryd teen Stilfontein Hoërskool, waar sy spoed hom laat uitstaan het.Spoedig beweeg hy op – van o/14 A, na o/15 A en toe o/16 A.

Sy groot geleentheid kom toe die eerstespan-afrigter hom as 16-jarige roep om op te draf.“Dit was my droom om daai wit hemp en broek te dra soos my pa destyds. En ek kon dit vir drie jaar doen – my pa was so trots,” sê Daan met ’n glimlag.

Die groot oomblikke – Loftus en verder

Daan onthou die Wes-Transvaal Administratiewe Beker seisoen soos gister. Volkskool was onoorwonne tot in die eindstryd op Loftus Versfeld. Hulle verloor teen Groblersdal, maar vir Daan was die ervaring op Loftus iets wat vir altyd sal bly.“Daai dag op Loftus – ek onthou elke oomblik. Dis ’n trots wat mens nie kan beskryf nie,” sê hy.

’n Ernstige kopbesering verander alles

Nie al die herinneringe was maklik nie. Daan vertel van die dag teen Heidelberg Volkskool toe hy kop eerste teen die pale vasgehardloop het. Hy word wakker in Klerksdorp-hospitaal – geen idee waar hy is nie.“Die dokter het gesê my rugbydae is verby – nog ’n stamp en ek is dalk klaar,” vertel Daan. Daai dag was ’n keerpunt, maar sy liefde vir die spel het nooit weggegaan nie.

Na skool – Rugby en onderwys loop saam

Na matriek vat Daan sy pad Onderwyskollege Potchefstroom toe in 1966. Rugby was steeds deel van sy lewe en hy speel verder vir Wes-Transvaal o/20 en het selfs vir die senior span gespeel.“Prof Johan Klaassen was my mentor – ’n man vir wie ek groot respek gehad het,” sê Daan. “Daardie jare het my gevorm, nie net as speler nie, maar as mens.”

’n Erfenis van trots en liefde vir die spel

Daan se reis – van Eugene se “slaaf” tot Loftus-held – is ’n ware storie van trots, opoffering en liefde vir die spel. Tot vandag toe kyk hy terug met ’n vol hart.“Wanneer ek vandag nog rugby kyk, kry ek daai gevoel terug – trots om deel te wees van iets groter,” sê hy.

’n Groet aan ’n ware legende

Aan die einde van ons gesprek was dit duidelik – vir Daan was rugby nooit net ’n spel nie. Dit was sy lewe, sy trots en sy verbinding met sy skool, sy pa, en sy mense. Daan “Popo” Viljoen, ons groet jou en sê dankie vir die stories en die herinneringe. Jy hou die gees van Wes-Transvaal rugby lewendig.

#PotchGazette #TheGoToGuy #StroomStories #Potchefstroom #Sportstroom